Ο Γιώργος Ν. Βογιατζής γεννήθηκε στις 18-10-1959 στο Ροδολίβος Σερρών. Είναι παντρεμένος με τη Βασιλική Μαλλιώτα κι έχει δύο παιδιά την Σοφία και την Κυριακή. Είναι υπάλληλος του Υπουργείου Οικονομικών και απόφοιτος του Ε.Α. Πανεπιστημίου, του τμήματος Ελληνικού Πολιτισμού. Συμμετείχε για πολλά χρόνια, από θέσεις ευθύνης, στο συνδικαλιστικό χώρο της εργασίας του. Από μικρός ασχολείται με την έρευνα και τον πολιτισμό συμμετέχοντας σε πολιτιστικούς φορείς της περιοχής του (ως μέλλος Δ.Σ. ή ως πρόεδρος), πρωτοστατώντας στη δημιουργία και στην λειτουργία σημαντικών πολιτιστικών θεσμών (Ορφικοί Αντίλαλοι, Κουρήτος, Φεστιβάλ Αμφίπολης, Μαθητιάδα). Είναι συγγραφέας επτά εκδοθέντων βιβλίων και άλλων πέντε που δεν έχουν εκδοθεί ακόμη. Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί και δημοσιεύονται σε εφημερίδες και περιοδικά. Από το 1998 έως το 2006 εκλέγεται Νομαρχιακός Σύμβουλος Σερρών και το 2010 εκλέγεται πρώτος δήμαρχος του καλλικρατικού Δήμου Αμφίπολης. Το 2016-2017 συνεργάζεται με την ΕΡΑ Σερρών ως παραγωγός και παρουσιαστής 36 ωριαίων εκπομπών πολιτιστικού και ιστορικού περιεχομένου. ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ ΒΙΒΛΙΑ Εκδοθέντα 1) ΟΡΦΕΥΣ –ΠΑΓΓΑΙΟΝ –ΡΟΔΟΛΕΙΒΟΣ (1990) Δοκίμιο 2) Έτος …μ.Χ. (1992) Νουβέλα 3) Οι βραχογραφίες του Παγγαίου αποκαλύπτουν(1996) Δοκίμιο 4) Κουρήτες – Δερβίσσηδες (2002) Δοκίμιο 5) Παγγαίον όρος, Ορφέας…Όμηρος…Σικελιανός(2008) Λεύκωμα(Μυθολογία-Ιστορία-Πολιτισμός-χλωρίδα-Πανίδα) 6) Το θαύμα της Παναγίας (2013) Διήγημα 7) ΓΕΝΟΙΤΟ (2019) – Ποίηση Άρθρα του είναι δημοσιευμένα σε εφημερίδες και περιοδικά Ανέκδοτα 1) «Εδώ Πολυτεχνείο» Θεατρικό (1985) 2) «Οι έμποροι του Ονείρου» Θεατρικό (1988) 3) «Το Μεγάλο Μυστικό» Παραμύθι(1994) 4) «Το πρωινό ξύπνημα» Διήγημα (2018) 5) «Το πόμπεμα» Διήγημα (2019) Η πρώτη του δημοσιοποιημένη συγγραφική δουλειά ξεκινάει το 1990 με την έκδοση του βιβλίου «ΟΡΦΕΑΣ - ΠΑΓΓΑΙΟ – ΡΟΔΟΛΙΒΟΣ» . Ένα βιβλίο που τεκμηριώνει την σύνδεση της Ορφικής λατρείας και της ελληνικής ιστορίας και μυθολογίας, με το Ροδολίβος και τη ευρύτερη περιοχή του Παγγαίου. Το 1992 εκδίδεται το βιβλίο του «’Ετος μ.Χ.». Ένα βιβλίο λογοτεχνικής φαντασίας που αναδεικνύει την λανθασμένη κατεύθυνση του πολιτισμού μας, το οικολογικό πρόβλημα της Γης, την κρίση των αξιών και την ανάγκη γένεσης καινούριων πανανθρώπινων αξιών και θεσμών. Το 1996 εκδίδεται το βιβλίο του «Οι βραχογραφίες του Παγγαίου αποκαλύπτουν…». Μέσα από τις σελίδες του και τις φωτογραφίες του έρχονται στο φως της δημοσιότητας οι πολύ σημαντικές για τον τόπο μας και τον ελληνικό πολιτισμό προϊστορικές βραχογραφίες του Παγγαίου, που αναδεικνύουν το χρονικό βάθος και τον πλούτο των γνώσεων των προϊστορικών κατοίκων του Παγγαίου. Το 2002 το βιβλίο του «Κουρήτες-Δερβίσσηδες» τεκμηριώνει την στενή ιδεολογική συγγένεια των Περιστρεφόμενων αρχαίων Κουρητών με τους γνωστούς περιστρεφόμενους Δερβίσσηδες, του Πέρση ιδρυτή τους Τζελαλεντιν Μεβλανά του αποκαλούμενου από τους πιστούς του ως Ρουμί, (Ρωμιό) γιατί η φιλοσοφία και το θρησκευτικό του δόγμα ήταν άμεσα επηρεασμένο από τον Πλάτωνα και τις ιδέες του. Το 2008 έρχεται στο φως της δημοσιότητας το νέο βιβλίο – λεύκωμα, «Παγγαίον όρος, Ορφέας… Όμηρος…Σικελιανός». Όπου σε συνεργασία με τον συμπατριώτη μας γεωπόνο Κων/νο Σίμογλου αναδεικνύουν τον πλούτο της μυθολογίας, της ιστορίας, του πολιτισμού, της χλωρίδας και της πανίδας του ιερού όρους Παγγαίου, μέσα από φωτογραφίες και κείμενα σημαντικών προσωπικοτήτων των γραμμάτων των τεχνών της επιστήμης της θρησκείας και της πολιτικής, από την αρχαιότητα έως σήμερα. Το 2013 εκδίδεται το διήγημα «Το θαύμα της Παναγιάς». Μια λογοτεχνική απόδοση της προφορικής παράδοσης για το θαύμα της θεραπείας του άρρωστου παιδιού του τοπικού Μπέη, και την δωρεά του ιδίου προς τους χριστιανούς σαράντα στρεμμάτων για να χτιστεί ο γνωστός σε μας ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου Ροδολίβους το 1811. Το ΓΕΝΟΙΤΟ, που εκδόθηκε το 2019, είναι ένα βιβλίο ποίησης που προέκυψε από την ανάγκη του συγγραφέα να μιλήσει μέσα από λόγο ποιητικό για την Κρίση που ξέσπασε στην Ελλάδα από το 2009 και μετά. Μια κρίση που το οικονομικό της σκέλος ήταν μόνον η κορυφή του παγόβουνου. Ενώ κάτω από την επιφάνεια των «ήρεμων κι εφησυχασμένων υδάτων» κρυβόταν επιμελώς η χρόνια κρίση των αξιών που υπέσκαπτε σιγά-σιγά τους υγιείς πυλώνες Λειτουργίας και Έκφρασης αυτής της χώρας. Το ΓΕΝΟΙΤΟ «θέλει να αφυπνίσει τη συνείδηση που μισοκοιμάται, που βλέπει έστω και θαμπά, κι ακούει λίγο, και θυμάται ακόμα. Θέλει να συγκινήσει και να προβληματίσει. Δεν φοβάται να μιλήσει από καρδιάς και να αποκαταστήσει θεσμούς και αξίες κόντρα στο ρεύμα της ψεύτικης προοδευτικότητας, της υποκριτικής πατριδολατρίας του «δήθεν» πολιτισμού και της ισοπέδωσης… μιλάει για το παρελθόν της γενιάς του, για το παρόν της, και οραματίζεται το μέλλον που έρχεται».